Een van mijn Spaanse leerlingen komt naar me toe. Ze is zichtbaar in paniek. Ik ken haar al bijna 2 jaar en we hebben een leuke band opgebouwd. Ze is een stoere, creatieve meid die rondloopt met een ukelele waarop ze vrolijke deuntjes speelt. Na het overlijden van haar vader zijn zij en haar moeder op haar 13e naar Nederland gekomen. Ze heeft ontzettend veel last van prestatiedruk. Ze is nu 15 en heeft het gevoel dat ze achterloopt, dat het te langzaam gaat, dat ze sneller moet. Er zijn meer leerlingen die dit gevoel hebben en het heeft vaak het tegenovergestelde effect. Ze had zojuist een afspraak met iemand die ze niet goed kon begrijpen. In mijn lokaal probeert ze het aan me uit te leggen: ‘ik jou begrijp, de mevrouw zo snel blablabla. De woorden heel lang, de mevrouw heel slim. Ik geen antwoord’. Mijn taal is inderdaad vereenvoudigd, langzaam en duidelijk. Zo kunnen mijn leerlingen me goed begrijpen. Ik vergeet soms dat dat helaas niet is hoe het er in de echte wereld aan toe gaat. Daar wordt snel gesproken, onduidelijk en wordt er onbewust veel gebruik gemaakt van uitdrukkingen. Hoe erg ik mijn best doe om in de klas rijke taal aan te bieden moet ik toegeven dat ik vaker voor langzaam en duidelijk kies. Dan knikken de koppies en weet ik zeker dat ze met me mee komen. Het is dan ook een reality-check wanneer een leerling denkt al veel te kunnen en dan met een ander doel dan de taal in gesprek gaat met een Nederlander.

Door deze opmerking word ik aan het denken gezet: is mijn taal echt zo vereenvoudigd? Ineens voelt het een beetje gênant. Zal mijn eigen taal op deze manier verarmen? Ineens ben ik bang dat ik ‘s avonds ook nog steeds alleen de 50 goed gearticuleerde woorden gebruik die ik in de klas gebruik. Ik neem me voor om mezelf vanavond uit te dagen met wat synononiemen en een paar mooie spreekwoorden. Hierom ben ik blij dat ik deze columns kan schrijven. Ik zie ze als een opdracht op mijn eigen taalniveau. Nu eerst deze leerling begrip tonen en geruststellen. Het heeft tijd nodig, maar ook de Nederlandse taal zal wennen voor haar.

𝑀𝑎𝑟𝑙𝑜𝑒𝑠 𝑣𝑎𝑛 𝐵𝑒𝑒𝑘 𝑤𝑒𝑟𝑘𝑡 𝑎𝑙𝑠 𝑑𝑜𝑐𝑒𝑛𝑡 𝑁𝑒𝑑𝑒𝑟𝑙𝑎𝑛𝑑𝑠 / 𝑁𝑇𝟸 op ℎ𝑒𝑡 𝑀𝑢𝑛𝑑𝑢𝑠 𝐶𝑜𝑙𝑙𝑒𝑔𝑒. 𝑍𝑖𝑗 𝑔𝑒𝑒𝑓𝑡 𝑙𝑒𝑠 𝑎𝑎𝑛 𝑛𝑖𝑒𝑢𝑤𝑘𝑜𝑚𝑒𝑟𝑠𝑘𝑙𝑎𝑠𝑠𝑒𝑛 𝑒𝑛 𝑠𝑐ℎ𝑟𝑖𝑗𝑓𝑡 𝑟𝑒𝑔𝑒𝑙𝑚𝑎𝑡𝑖𝑔 𝑐𝑜𝑙𝑢𝑚𝑛𝑠 𝑜𝑣𝑒𝑟 ℎ𝑎𝑎𝑟 𝑤𝑒𝑟𝑘 𝑣𝑜𝑜𝑟 𝑑𝑒 𝐴𝑚𝑠𝑡𝑒𝑟𝑑𝑎𝑚𝑠𝑒 𝐾𝑙𝑎𝑠.